سهروردی‏ و غربت‏ غربی‏

شهاب الدین یحیی سهروردی، عارف، حکیم و متفکر بزرگ اسلامی قرن ششم هجری است. او در خانواده‌ای روستایی متولد شد و در همان جا رشد یافت. در دانش‌های کلامی، فقهی و حکمی زمان خویش تبحر و تسلط یافت و به تدریج به چهره‌ای بی‌نظیر در تفکر اسلامی تبدیل شد. سهروردی برای تکمیل دانش و افزودن اطلاعاتش، ترک دیار کرد و به مراغه سفر کرده و در 16 سالگی فنون ادبیات صرف و نحو زبان عربی، معانی و بیان و علوم بلاغی، کلام، تصوف، تفسیر، تاریخ، منطق، فلسفه، اصول فقه، عرفان، ریاضیات و... را آموخت. وی سرانجام در سال 585 هجری قمری به دلیل هراس حکومت از طرز تفکر او و حسادت برخی از بزرگان با این تهمت که وی کافر شده است به شهادت رسید. سهروردی دارای تالیفات بسیاری است که داستان‌های رمزی او از جمله "قصه الغربه الغربیه" به زبان عربی یکی از شاهکارهای ادبیات ایران است. نگارنده در کتاب حاضر ضمن تبیین زندگی و تالیفات سهروردی، دیدگاه‌های او را در خصوص موضوعاتی هم‌چون هستی‌شناسی نور و ظلمت، مرگ، روح، عقول سماوی، تعدد عوالم و مسیر بازگشت، و دلایل تجدد نفس بررسی می‌کند.